Drie voor de prijs van één. Dat was er vrijdagavond te beleven op Les Nuits Botanique. Zowel Glints als Tessa Dixson mochten het publiek opwarmen voor Oliver Symons en zijn Warhola. Een avond die wij én het aanwezige publiek konden smaken.
Het was Tessa Dixson die stipt om twintig uur de eer had om het aanwezige publiek te verwelkomen. Een behoorlijk gevulde Orangerie wachtte de 21-jarige kersverse Nieuwe Lichting winnares op. De vrees dat Dixson door haar recente winst nog maar weinig te bieden had, bleek ongegrond. De Brusselse met Amerikaanse roots wist ons enkele sterke songs voor te schotelen, zoals het magnifiek gebrachte ‘Falling’. Het staat buiten kijf dat Dixson een hemelse, prachtige stem heeft.
Dixson combineert dansen en ontroeren moeiteloos
Dat dansen toegelaten was predikte ze zelf: “I’ll need you to dance to this one as wel. I know I’m annoying, but it’s just more fun.” Zo deed ze met debuutsingle ‘Prayer’ het kwik naar exotische temperaturen stijgen. We hoorden tevens ook nieuw werk zoals het extreem dansbaar en goed-klinkende ‘In And Out’, een nummer dat haar zonder twijfel een hitje zal opleveren. Botanique kreeg ook een primeur te verwerken: afsluiten deed ze met het nagelnieuwe ‘Morning Light’, waar ze zichzelf op de piano begeleidde. Dixson wist ontroering moeiteloos te combineren met dansbare momenten. Wat smaakt haar eigen sound naar meer. Ze loste de verwachtingen vrijdag alvast moeiteloos in.
Collectieve zweetaanvallen
Na Tessa Dixson was het de beurt aan Antwerpenaar met Britse roots Jan Maarschalk Lemmens, beter bekend als Glints. Je kent het wel van zijn hitsong ‘Bugatti’. In Botanique zorgde Lemmens voornamelijk voor een reeks collectieve zweetaanvallen: zo hard zette hij de zaal aan het bewegen. Desondanks dat er geen livemuziek aan te pas komt – Lemmens speelt alles zelf af – wist hij met zijn passionele rap ons moeiteloos te overtuigen. Wij onthouden vooral zijn excellente ‘Gold Veins’.
Gecontroleerde chaos
Ten slotte was het dan de beurt aan Warhola. Even terug in de tijd: in 2014 won Oliver Symons’ band Warhola, Humo’s Rock Rally. Het was pas in 2016 dat EP ‘Aura’ op de wereld werd losgelaten. Ondertussen volgden roem, succes en Sportpaleizen voor Symons bij Bazart. In de aanloop naar zijn debuutalbum ‘Young Loving’ – dat op 10 mei uitkomt – bracht Warhola ons alvast een voorproefje op Les Nuits.
Ze staan met heel wat op het podium: naast Symons zijn er 2 toetsenisten én maar liefst 2 drums te vinden! Het mocht dan ook geen twijfel lijden dat we op sublieme wijze in gecontroleerde drumchaos werden gestort. De explosiviteit, de harde bassen en kicks scheerden ons bijvoorbeeld op ‘Red’ langs de oren. Heerlijk.
Fragiliteit en breekbaarheid met hardste beats en bassen
Ook nog onuitgebracht werk werd ons aangeboden, zoals het in catchyness uitblinkende ‘Aim High’. Én dan moeten we het nog over die stem hebben. Symons zijn prachtige falsetto wist in pakweg ‘Sportkar’ perfect tot zijn recht te komen. Hij weet er fragiliteit en breekbaarheid op meesterlijke wijze te combineren met de hardste bassen en beats.
Ook voor publiekslievelingen was er uiteraard plek. Zo hield het excellente ‘Jewels’ stand én kregen we zelfs er een uitgesponnen versie van. Ook het nieuwe ‘Look At Me’ kon uiteraard niet ontbreken, hij krijg er de hulp voor van Dixson en Glints die het podium nogmaals betraden. Op het nieuwe ‘Drive’ zagen we nog meer samenwerking en vuur tussen Symons en Dixson, in de vorm van een verleidelijk duet. We zijn erg benieuwd naar de studioversie van die track. Afsluiten deed Warhola triomfantelijk met ‘Promise’: onder luid applaus en vermoeide dansbenen verliet het publiek de zaal.
