Alexia Bruijlants is redacteur bij NXTPOP.
Dat april een wisselvallige maand was, heeft zich voor mij niet alleen getoond in het Parijse weer, met haar vier seizoenen op één dag. Ik begon de maand met een blitzbezoek aan mijn Belgische thuisstad, om vervolgens terug te keren en aan een nieuwe Franse lessenreeks te beginnen. Het zou een maand worden van veel nieuwe gezichten en uiteindelijk ook nood hebben aan vertrouwdheid. Maar voor ik goed en wel grip kon hebben op de nieuwe periode, diende ik van woning te veranderen. Mijn huisgenoten en ik: het was geen liefdesverhaal (en dat van hen bleek ook op springen te staan). Vaarwel zeggen tegen het 9de arrondissement kon echter pas nadat ik mezelf op een ontbijt had getrakteerd in de populaire bistro om de hoek. Het was intussen duidelijk geworden dat ’s avonds een tafeltje bij hen krijgen onmogelijk was, dus dan genoot ik maar van hun ochtendcappuccino.
Veel tijd om te mijmeren over de maand maart was er niet, want mijn nieuwe studio in de Bastillewijk wachtte op mij. Dat er een cinema vlak naast mijn deur was, nam ik er graag bij. Ik zou er vrienden mee naar toe nemen, en mezelf. Zo zag ik er de nieuwste arthouse films, alsook documentaires. Eén van mijn favorieten was ‘Apolonia, Apolonia’, een Deens-Franse-Poolse productie over Apolonia Sokol, een kunstenares die is geboren en opgegroeid in een klein Parijs theater. Het portret toonde de reis die ze als artieste aflegde in een tijdsspanne van meer dan 10 jaar, met haar vele ups & downs. Ergens vond ik er rust in: het besef dat iedereen hun eigen parcours aflegt, en dat er geen ‘juiste’ manier is om dat parcours af te leggen.
April introduceerde ook insomnia aan mij: van de ene op de andere dag vond ik de slaap niet meer terug. Mijn geest was hyperalert, en ik kon de uitknop maar niet vinden. Hierdoor struinde ik heel wat apothekers af, en werd mijn nieuwe missie om de beste melatoninepil te vinden (noot: het zijn altijd de gummibeertjes die het beste werken). Een andere manier om wakker te worden vond ik in de interacties met bekende gezichten, zoals toen mijn goede vriendin uit Londen op bezoek kwam. Ze is een geboren en getogen Parisienne, en gesprekken met haar brachten me terug een stukje thuis.
De eerste zonnestralen werden dan weer gevierd met een uitgebreide picknick in de Jardin du Luxembourg. Helaas bleek dat geen voorbode te zijn voor de rest van de maand. Gelukkig waren er nog de musea, zoals Musée d’Orsay, om van te genieten. Wanneer de zon er dan weer doorkwam, bezocht ik samen met een aantal klasgenoten de begraafplaats van Montparnasse, waar de tijd bleek te hebben stilgestaan. Ik kwam er onder andere Simone de Beauvoir en Jean-Paul Sartre tegen, wiens schrijverschap ik bewonder.
De laatste weken vulden zich met fijne gesprekken in bars, wandelingen langs iconische straten, ingehaalde pianolessen, bokslessen, een klassiek concert, nog de laatste museumbezoekjes en veel nieuwe inspiratiebronnen.
Parijs was intens, maar ik zou het niet anders gewild hebben.