Tamino in Ancienne Belgique: Betoverende Egyptische Prins
Tamino in Ancienne Belgique - AB (30.11). De Betoverende, Egyptische Prins wist de zaal moeiteloos in te pakken. "Prachtig, breekbaar en tegelijk krachtig." ★★★★
Drie dagen op rij kampeert de Vlaams-Egyptische, wonderboy met de gouden stem, Tamino in de Ancienne Belgique. Met zijn debuutplaat ‘Amir’ en met de hulp van zijn band en special guest Radiohead bassist Colin Greenwood wist hij de zaal moeiteloos in te pakken.
Stipt om 21 uur doofde de lichten van de mythische Ancienne Belgique. De Brusselse concertempel die Tamino drie avonden op rij mocht betreden en dat met slechts één langspeler en EP.
Openen deed Tamino met ‘Persephone’, waar meteen zijn unieke, sterke stem opviel. Terwijl ‘Persephone’ bijna identiek klonk zoals op de plaat, ging ‘Sun May Shine’ iets harder. Een stevige drum schudde de Grote Zaal voor het eerst even wakker. Kippenvel galmde collectief door het publiek.
In tegenstelling tot de eerste avond waren zijn bindteksten ditmaal in het Engels: “I made a mistake yesterday. Yesterday, I forgot les Francophones.” Gejuich en gelach weerklonk, waarna het bijna-rock-achtige ‘Cigar’ de zaal inpalmde. Het publiek luisterde aandachtig naar de sterke prestatie dat het drietal neerzette.
Het drietal, trouwens bestaande uit drummer Ruben Vanhoutte en toetsenist Vik Hardy (Hardy Van Gyseghem), werd later uitgebreid met een opmerkelijk vierde lid: Radiohead bassist Colin Greenwood. Tot ieders verbazing klom hij niet éénmaal bij ‘Indigo Night’, maar ook bij afsluiter ‘Smile’ het podium op. Tamino bedankte hem dan ook uitvoerig en prees hem aan als één van zijn favoriete muzikanten.
Tamino betovert moeiteloos
Dat Tamino zijn Egyptische roots niet schuwt in zijn muziek, wisten we al langer. Die heerlijke combinatie van een Oosterse sound pakt zowel op de plaat als live prachtig uit. Het merendeel van de set kwam uit debuutlangspeler ‘Amir’, al passeerde bijvoorbeeld ‘Reverse’ uit zijn eerste self-titled EP ook de revue.
“Tamino liet zijn stem spreken. De puurheid deed de zaal dromen.” Dagelijksvanalles.be
Ook in het solo-gebrachte ‘Verses’ wist Tamino de zaal moeiteloos te betoveren. Het is aan de groten (van morgen) gegeven om een voltallig publiek te ontroeren, met enkel een gitaar en een prachtige stem. Na het rustmoment ging het tempo weer ietwat de hoogte in met ‘Tummy’ en ‘Chambers’. Vooral in ‘Chambers’ viel de popyness erg hard op, het is duidelijk dat Tamino zich niet in één genre vastbijt. De perfect uitgekiemde setlist, zorgde ervoor dat het publiek de aandacht geen seconde verloor.
Dat Tamino desondanks zijn talrijke shows in binnen-, en buitenland nog steeds met de voeten stevig op Mortselse grond staat, bleek uit het intermezzo waarin hij zijn gitaarwissel verklaarde als “to show off” en de leverancier uitvoerig bedankte. In afsluiters van de reguliere set ‘w.o.t.h’ en ‘Habibi’, klonk vooral laatste prachtig, breekbaar en tegelijk krachtig. Een stevig applaus kon niet ontbreken.
Even verdween het drietal van het podium, waarna het laatste deel van de set werd ingezet met een cover van Chris Cornell’s ‘Season’. Bij ‘Smile’ betrad Colin Greenwood weer het podium en schudde ons voor een laatste keer wakker, het einde van een prachtige melancholische avond.
Egyptische Prins wordt Koning
Dat Tamino zijn talent te klein is voor onze landsgrenzen is al langer duidelijk. De Egyptische Prins zal snel Koning worden. De AB was alvast laaiend enthousiast. Wie erbij was had geluk: het was misschien de laatste keer dat hij in ons land een kleinere zaal aandeed.
