In de voorlaatste aflevering van Durf te vragen ontvangt Siska Schoeters zes priesters in haar tv-studio. 52,76% van de Belgische bevolking noemt zichzelf katholiek en 9,42% praktiserend katholiek, zo blijkt uit het jaarrapport van de katholieke kerk in België, dat ze publiceerden in 2018 maar vooral cijfers uit 2016 bevat. In 2016 zijn er 50.867 doopsels en 41.060 vormsels toegediend en 7.859 kerkelijke huwelijken gesloten.
De zes priesters antwoorden in Durf te vragen eerlijk op alle vragen. “Wanneer was u voor het laatst verliefd?”, “Heeft de paus altijd gelijk?” of “Moet het celibaat niet afgeschaft worden?” Siska Schoeters gaat radio maken bij Radio Maria en meldt zich aan in de gevangenis van Brugge, waar priester Antoon elke dag langs gaat. Siska volgt ook een dag lang de hipste priester van Vlaanderen: priester Wim.
Priester Karlo (40 jaar, Korbeek-Dijle)
Priester Karlo is de directeur van Radio Maria. Hij is een echte katholiek in hart en nieren. Zijn roeping om de boodschap van de heer te verspreiden, doet hij met veel overgave. Hij kan zich in alle geloofspunten vinden en vindt het belangrijk om daar heel duidelijk over te zijn. Hij is ervan overtuigd dat de hel, het vagevuur en de hemel echt bestaan. Al lopen de kerken leeg in Vlaanderen, er is gezien de toenemende populariteit in Latijns-Amerika toch nog hoop voor het geloof.
Priester Leopold (83 jaar, Erps-Kwerps)
Hoewel Leopold – beter bekend onder zijn roepnaam Pol – met pensioen is, is hij nog steeds actief. 55 jaar heeft hij de parochie in Herent geleid en gediend. Het geloof moet volgens hem vanuit de buik komen. Het gevoel van het evangelie en Christus vindt hij veel belangrijker dan de “blabla van de heilige Drievuldigheid”. Een van de redenen waarom de Rooms-Katholieke kerk het moeilijk heeft volgens hem, is omdat ze de taal niet spreekt van het volk. Het celibaat vindt Pol niet essentieel aan het priesterschap. Als het aan hem lag zou er gerust een vrouwelijke paus mogen komen.
Priester Wim (35 jaar, Herk-de-Stad)
Priester Wim wou als achtjarige jongen al priester te worden. Toch duurde het nog tot 2009 vooraleer hij de knoop doorhakte. Na het seminarie in Leuven werd hij in 2015 gewijd tot priester. Vandaag is hij een van de bekendste priesters van Vlaanderen. Door het lanceren van zijn eigen YouTube-kanaal bereikte hij niet alleen mensen buiten Herk-de-Stad maar ook jongeren. Vandaag heeft hij bijna 2.500 volgers op zijn kanaal. Het pedofilieschandaal rond Vangheluwe brak uit toen Wim in zijn tweede jaar op het seminarie zat. Het was voor hem een zware klap en zijn geloof in de mensen kreeg een zware knauw.
Priester Bart (48 jaar, Antwerpen)
Bart is de pastoor van de kathedraal van Antwerpen. Daarnaast leidt hij als bisschoppelijk vicaris de parochie en het bisdom Antwerpen. Vroeger was Bart een idealist. Toen hij in Rome studeerde, wilde hij aan het Vaticaan actie gaan voeren om vrouwen als priesters toe te laten. Bart geeft toe dat er in de Vlaamse kerk een crisisgevoel hangt. Volgens hem wordt er te veel teruggekeken naar vroeger en wil men vasthouden aan de kerk van ’55 of ’85, terwijl er naar de kerk van 2025 gekeken moet worden. “Ach ja, vanuit crisismomenten kan er iets mooi ontstaan.”
Priester Antoon (62 jaar, Brugge)
Antoon is al twaalf jaar gevangenisaalmoezenier van het penitentiair complex in Brugge. Iedere dag gaat hij zes à zeven uur naar de gevangenis om met mensen in contact te komen. Zelf noemt hij zich de gelukkigste priester van Vlaanderen “want ik mag bij iedereen binnen en mijn kapel zit vol op zondag.” Aan de kledij merk je niet dat Antoon een priester is. Een soutane is voor hem niet belangrijk. “De manier waarop ik met mensen omga, moet maken dat mensen een priester in mij zien.” Volgens Antoon kan de kerk opnieuw geloofwaardig worden door zich dienstbaar op te stellen. “Onze manier van doen, onze manier van werken met mensen zal bepalen of men in de gemeenschap van de kerk gelooft of niet.”
Priester Alexander (35 jaar, Ninove)
Alexander is priester van Ninove en geeft ook les aan het plaatselijke college. Zijn grootste zonde is volgens hem zijn ongeduld. Hij heeft immers de opdracht gekregen om zijn parochie te hervormen en dat gaat niet zo makkelijk als hij wil. Volgens hem wordt de kerk nog altijd bestuurd door mensen die zich te veel vastklampen aan de macht. Als de kerk opnieuw dienstbaar kan zijn, is er een toekomst. Alexander gelooft echt dat er een God is die naar de mensen omkijkt, die dicht bij de mensen wil zijn, die het beste voorheeft en die niet zo machtig is. “Geen Sinterklaas-god, maar wel een god die uiteindelijk, ja, er is.”