Op de vijfde en laatste festivaldag van Dour was het uitkijken naar headliners Oscar and the Wolf en Justice op de Main Stage van Dour. Beiden namen alle toeters en bellen mee, maar slechts een act kon overtuigen. De drie andere artiesten (niet-headliners) slaagden wel allen met glans.
RORI op The Last Arena ★★★★✩
Bij het betreden van het gigantische grasveld op de laatste festivaldag, met de welgekomen wind in de rug, werden we meteen begroet door een spring in ‘t veld die het hoofdpodium aan het inpalmen was. Naam? Rori. Genre? Franstalige pop. Het zou te makkelijk zijn om haar de Belgische Olivia Rodrigo te noemen – hoewel ze meer van de Amerikaanse popster wegheeft dan enkel haar kledingstijl – maar ze heeft zeker evenveel talent. Het is dan ook jammer dat de opkomst maar mager was, hoewel dat ook kon liggen aan het uur waarop de Brusselse optrad. Degenen die wel aanwezig waren, konden volop van haar talent genieten dankzij nummers als ‘Loser’ en ‘Encore.’
Het aanstekelijke ‘Docteur’, dat nog akoestisch werd gebracht in één van onze NXTPOP live sessions, bewees dat er bij de jonge zangeres geen gebrek is aan energie en sterke vocals. Wij zijn er nu al zeker van: er ligt nog een mooie carrière in het verschiet voor RORI.
AB
Fais Le Beau in De Balzaal ★★★★✩
Dat Fais Le Beau voor het mooie weer zorgde tijdens zijn set bij De Balzaal mag gerust een understatement worden genoemd. De DJ bracht visuals mee die alle kanten opgingen: van vogels tot Romeinse figuren. De festivalganger met een tattoo van het woord ‘Sinner’ kwam, danste én zag dat het goed was. De zware basdreunen zorgden ervoor dat niemand kon stilstaan. Een welgekomen elektronisch tussendoortje tussen de andere optredens door.
AB
Kabaka Pyramid op The Last Arena ★★★★★
Na RORI was het de beurt aan Kabaka Pyramid, de reggae artiest die in 2022 een Grammy won voor zijn album ‘The Kalling’.
Hij betrad samen met zijn bandleden The Last Arena in een simpele witte outfit en een buideltasje: wat hij tijdens zijn timeslot bracht was echter allesbehalve basic. Het kernwoord van zijn performance was hier misschien wel ‘veel’: veel energie, veel dansen, veel interactie met het publiek. Een nummer als ‘Well done’ miste haar boodschap niet: “Well done, well done, Mr. Politician Man. You done a wonderful job a tear down we country, demolition man. Well done, Well done, Mr. Politician Man (I hope you happy). You done a such a great job selling out we country with you business plan”. ‘Red, Gold and Green’ was dan weer een ode aan Jamaica, en bij ‘Stand Up’ gingen alle vuisten in de lucht. Er was ook ruimte op de setlist voor covers: zo bracht de Jamaicaan een wondermooie ode aan reggae legende en inspiratiebron Peter Tosh, met het iconische ‘Mystic Man.’ Van ons mocht het optreden gerust nog wat langer duren, want uitgedanst waren we bijlange nog niet.
AB
Oscar and the Wolf op The Last Arena ★★★✩✩
Tien jaar na het schitterende debuutalbum Entity is het project van Max Colombie een half dozijn gedaantes verder. Waar het project in zijn begindagen flirtte met duistere indiepop, vervelde Colombie met Infinity tot een glinsterende dansgod. Op The Shimmer nam Colombie gas terug – met teleurstellend commercieel succes tot gevolg. Vandaag staat de Wolf aan de vooravond van een nieuwe plaat, zo getuigen singles ‘Angel Face’ en ‘Somebody Without U’. Bij nieuwe muziek hoort ook een nieuwe tour. Zondag mocht hij bij valavond The Last Arena op Dour, zeg maar de Main Stage van het Waalse festival, beklimmen.
Het was voor het eerst dat Colombie op Dour te zien was: vooral Vlamingen waren naar het podium afgezakt om het werk van de Wolf te aanschouwen. Terwijl Oscar and the Wolf op zijn vorige festivalshows (onder meer Pukkelpop 2022) voor een ruime bezetting koos, nam Colombie op Dour sléchts twee muzikanten mee. Wat wel mee was? Een dozijn dansers en een gigantische kubus.
Van meet af aan was dan ook duidelijk dat de Wolf het festival in een kleurrijke club wilde omtoveren. Zo goed als ieder nummer trok de kaart van de dance. Dat werkte bij momenten goed in op de dansbenen van de halfvolle wei. Toch helde Colombie soms naar de verkeerde kant. Ouder werk zoals ‘Strange Entity’, maar ook het nieuwe ‘Nostalgic Bitch’ rendeerden minder goed op de felle elektronische invulling die recht uit de wereld van een ordinair, weinig verfijnd, dancefestival leken te komen. Plompe beats regeerden. Heeft dat iets te maken met de wissel van platenfirma en management? De koers van de Wolf doet vrezen van wel.
Zo was er eerder dit jaar nog commotie in de Vlaamse media door een promostunt van Colombie. Zo zat hij plots in het VTM Nieuws om te getuigen over zijn drank- en drugsverslaving. Maar of hij dat enkel deed om zich als een rolmodel te gedragen, leek weinig geloofwaardig toen hij diezelfde dag een nieuw nummer loste. Bovendien had hij zijn verslaving eerder al aangehaald in verschillende interviews. Op Dour haalde de Wolf de problematiek nog eens aan in enkele filmpjes die op de gigantische kubus vertoond werden. Vraag blijft of dat de beste manier is om dat aan te kaarten. Feit is dat we liever de act van Colombie op Pukkelpop 2022 zagen. Toen hij zijn muziek naar nieuwe funky hoogten tilde mét een sterke band, én zonder dansers, vuurwerk of andere toeters en bellen. Gewoonweg puike muziek naar een summum tillen, net zoals hij op het einde van zijn set op Dour met ‘Joaquim’, ‘James’ en het nieuwe ‘Oh boy’ deed. Dan kan er gerust nog tien jaar bij.
WES
Justice op The Last Arena ★★★★✩
Noem het een gestoorde productie. Stampvol hing het podium voor Justice. Het Franse elektronische duo had een tonnen hoog gewicht aan lasers en licht meegenomen naar Dour. Of dat nog niet genoeg was, kon de hele constructie nog eens op en neer bewegen. Hulde aan de lichtman.
Het terrein voor het hoofdpodium liep al aardig vroeg vol voor het duo dat naar België was afgezakt om de wei tot puin te herleiden. Met een verslavende mix van hun nummers konden ze het publiek moeiteloos boeien. Nochtans heeft Justice geen scala aan hits. Uiteraard zijn er knallers zoals ‘D.A.N.C.E.’ en ‘LOVE S.O.S.’, maar sommige songs uit hun repertoire zal bij een mainstream publiek niet meteen een belletje doen rinkelen. Geen probleem voor Gaspard Augé en Xavier de Rosnay. Zij mixten hun nummers moeiteloos samen tot een brouwsel dat de kuiten samentrok.
De heren stonden als rocksterren op het podium. Geen woord spraken ze tijdens hun show en slechts bij afsluiter ‘Neverender’ kwamen ze vanachter hun gear om handjes te schudden met het publiek. Het was het einde van een headliner om U tegen te zeggen. Dour genoot en ging de nacht in.
WES