Sinds vandaag kan je op Netflix de film ‘The In Between’ bekijken.
Voor deze film kruipt ‘The Kissing Booth’ actrice Joey King in de huid van Tessa. Tessa heeft twee passies: fotografie en haar zomerliefde Skylar. Bij een tragisch auto-ongeval aan het einde van de zomer sterft Skylar. Tessa mist hem hard, maar plots begint ze hem overal te zien. Ze krijgt een foto van hem toegestuurd, hij speelt telkens op andere apparaten hun liedje af en hij verschijnt voor een paar seconden op Tessa’s fotopapier. Ze heeft het gevoel dat ze nog iets moet zeggen tegen Skylar en probeert zijn aanwezigheid op te zoeken.
Ik vond het een mooie en emotionele film die op momenten weel heel cliché werd. Maar soms is een voorspelbare film vol clichés zo slecht nog niet. Deze film brengt de voor altijd onbeantwoorde vraag naar boven: ‘Is er leven na de dood?’ In de film zie je hoe Tessa op alle mogelijke manieren een teken van haar geliefde zoekt, diep vanbinnen wetende dat hij nooit meer zal terugkomen.
De film zit vol flashbacks en flashforwards. Er wordt heel de tijd gewisseld tussen de prachtige zomer die Tessa en Skylar samen beleefden en de periode na het accident, waarbij Tessa ontwaakt in het ziekenhuis zonder Skylar. De tijdsveranderingen duren lang genoeg, waardoor je nooit het gevoel hebt dat je niet mee bent. Deze techniek houdt ook het evenwicht in de film. Als we eerst heel hun liefdesverhaal zouden zien en dan de periode na het accident zou de verhouding van de blije eerste helft en trieste tweede helft misschien gaan vervelen. Nu was er een goed balans tussen de twee.
ongeloofwaardig
De film snijdt een heftig onderwerp aan- leven na de dood- maar op momenten wordt het naar mijn mening iets te science-fiction. Dit neemt de geloofwaardigheid weg van het verhaal. Naar mate de film vordert komen er steeds meer special effects. De tekens die Skylar stuurt worden ook steeds ongeloofwaardiger. Het gaat van een liedje dat toevallig op de radio is naar datzelfde liedje dat in een klaslokaal op alle telefoons van de leerlingen tegelijk begint te spelen. Dat is jammer want dit maakt het verhaal ongeloofwaardiger en daardoor ook minder pakkend.
Al bij al is deze film zeker de moeite waard, maar moest hij iets geloofwaardiger zijn en minder fantasy elementen bevatten was het ook echt een goede weenfilm geweest.