Op het filmfestival van Oostende ging de film ‘Skunk’ in première. De film beschrijft de problematiek binnen de jeugdzorg, aan de hand van het verhaal van de 17-jarige Liam.
‘Skunk’ gaat over Liam, een verwaarloosde tienerjongen, die helaas opgroeit in een onveilige thuissituatie van middelenmisbruik en geweld. Na enkele jaren door te brengen in een donkere en vochtige kelder, plaatst de Sociale Dienst hem in een gesloten instelling. Het leven in de instelling is hard, maar Liam vindt troost bij zijn medebewoners en de paarden. Ondanks de goede begeleiding slaagt Liam er niet in om zijn verleden te ontlopen.
De regie van de film is in handen van Koen Mortier en is een verfilming van het gelijknamige boek van Geert Taghon. Taghon inspireerde het boek op zijn jarenlange ervaring in de forensische jeugdpsychiatrie. De hoofdrollen zijn voor Thibaud Dooms, Dirk Roofthooft, Boris Van Severen, Natali Broods, Colin Van Eeckhout en Sarah Vandeursen. ‘Skunk’ is geselecteerd voor de Look!-competitie van het filmfestival, daarbij gaat een internationale professionele jury op zoek naar de ‘Beste Film’, waarin het beeld op een opvallende of invloedrijke manier het verhaal tot een hoger niveau tilt.
Dag van de jeugdzorg
Op 28 januari organiseerde het filmfestival van Oostende een ‘Dag van de jeugdzorg’, waarbij de film ‘Skunk’ vertoond werd. Na de voorstelling volgde een panelgesprek met onder andere regisseur Koen Mortier over de complexe problematiek en uitdagingen van de jeugdzorg de dag van vandaag.
In december zond het programma ‘Pano’ een reportage uit over de huidige crisis binnen de jeugdzorg die maar niet opgelost geraakt. Binnen crisishulp is er een nood aan bedden en personeel, om jongeren optimaal te kunnen opvangen. Afgelopen vijf jaar is de vraag naar crisishulp bij jongeren met 40 procent gestegen. Naar schatting zijn er 34.000 gezinnen met verontrustende thuissituaties, twee derde van de hulpaanvragen blijft daarbij onbeantwoord omdat er geen plaats en personeel is. Vlaams minister van Welzijn Hilde Crevits stelde vorig jaar een crisis- en investeringsplan voor de jeugdhulp aan, al duurt het waarschijnlijk nog even voor die in praktijk goed zichtbaar wordt.
Onze mening over ‘Skunk’
Het is lang geleden dat we nog zo’n ruw en heftige film hebben gezien. Het verhaal begint, met het feit dat Liam door de politie uit zijn onveilige thuissituatie wordt gehaald. Hij wordt geïntegreerd in een moeilijke groep binnen een gesloten instelling, waar hij al snel zijn plek moet vinden, tussen de diverse en complexe persoonlijkheden van zijn mede-jongeren die ook een bepaalde rugzak met zich mee dragen. Tussenin de film krijg je ook flashbacks van Liam als kind, en hoe hij geslagen en mishandelt werd. Hoe hij opgesloten werd in de kelder, elke keer als zijn ouders de zogenaamde ‘seksfeestjes’ organiseerden.
Binnen de gesloten instelling kan hij rekenen op steun van zijn begeleiders Jos, Pauline en David. Zij proberen vat op hem te krijgen maar het is moeilijk om tot de getraumatiseerde Liam door te dringen. In de instelling krijgt hij het ook vaak aan de stok met ‘Momo’, een jongere die als een bepaalde leider binnen de leefgroep wordt gezien. Wanneer hij een aantal uitbarstingen krijgt, en daarbij ook nog een mislukte wanhoopsdaad overleeft probeert Liam beetje bij beetje zijn leven terug op de rails te krijgen. Hij mag eindelijk weer naar school en probeert zijn plaats te vinden in zijn nieuwe klas, maar dan belust Liam op een bepaald moment op wraak, op iedereen die hem slecht behandeld heeft.
Waar je doorheen het kijken van de film vooral mee worstelt, is hoe dit in godsnaam echt kan zijn. Hoe kinderen thuis aan hun lot worden overgelaten, en daarbij geplaatst moeten worden door ouders die hun eigen kinderen misbruiken. Helaas is de film gebaseerd op waargebeurde verhalen die auteur Geert Taghon zelf meemaakte binnen de jeugdpsychiatrie. Je hebt medelijden met de 17-jarige Liam, maar staat machteloos tegenover de situatie als kijker. Ook begin je doorheen het plot respect te hebben voor de begeleiders van zulke gesloten instellingen, die het vast absoluut niet gemakkelijk kunnen hebben. Hoe machteloos je staat tegenover de beschadigde kinderen, die mede door hun opvoeding, op het slechte pad geraken en het moeilijk is om daar als extern persoon iets aan te veranderen.
Wat de film zo goed maakt, is dat het een representatie is over hoe het er echt aan toe gaat binnen de jeugdzorg. Het is geen dramatische en commerciële film, maar een versie van waargebeurde verhalen. Met straffe acteerprestaties van Thibaud Dooms en Natali Broods, die een perfect neergezet personage een eigen draai geven. De film is ruw en ongefilterd, met dikke felicitaties aan regisseur Koen Mortier.
‘Skunk’ kon je al bekijken op het filmfestival van Oostende, maar is in maart in alle zalen te zien. Voor meer info rond de film, surf je naar www.filmfestivaloostende.be .
Wil je meer lezen recensies lezen over het filmfestival van Oostende? Lees hier dan meer: https://www.nxtpop.be/recensie-nata-per-te-is-een-feelgood-film-met-een-boodschap-%e2%98%85%e2%98%85%e2%98%85%c2%bd/