Hoe slaag je erin om een film over bureaucratie en discriminatie feelgood te maken? Ik weet het zelf ook niet, maar Nata per Te is erin geslaagd. De titel van de film betekent “Geboren voor Jou” en deze ging op zondag 28 januari in avant-première op het Film Festival van Oostende.
De Italiaanse film is vertelt het waargebeurde verhaal van Luca Trapanese en Alba. Deze werd geregisseerd door Fabio Mollo en is gebaseerd op Luca’s boek met dezelfde titel. Luca is gay, wat betekent dat hij in het katholieke Italië niet mag trouwen en – nog belangrijker voor dit verhaal – geen kinderen mag adopteren. Toch heeft hij een kinderwens en geeft hij zich op als pleegouder. Ook hier heeft hij echter geen geluk want ook de rechtbank gelooft dat een kind zowel een papa als een mama nodig heeft. Dan wordt de kleine Alba geboren, een meisje met downsyndroom dat door haar ouders wordt achtergelaten in het ziekenhuis. Niemand is bereid om de zorg voor haar op zich te nemen … behalve Luca. Maar dan nog wordt het moeilijk. Hijzelf wil ervoor te gaan, maar staat er grotendeels alleen voor. Niemand behalve de gedreven advocate Teresa Ranieri lijkt aan zijn kant te staan.
De film begint met Luca die uitgenodigd wordt voor een screeningsgesprek op de rechtbank van Napels in de context van de adoptie van Alba. Dit gesprek loopt echter mis wanneer de geaardheid van Luca ter sprake komt. Dit ondanks het feit dat iedereen weet dat het moeilijk zal zijn om een pleeggezin te vinden voor een kindje met downsyndroom, laat staan adoptieouders. Wat volgt is een hartverwarmend en hartbrekend verhaal over hoe Luca de wereld (en zichzelf) ervan moet proberen overtuigen dat hij Alba’s beste kans is op een goede jeugd en een warm gezin is. Zelfs als dat gezin niet aan traditionele familienormen voldoet.
Nata per Te is dan ook een film met een duidelijke politieke boodschap over mensenrechten en hoe deze ook binnen Europa nog lang niet verworven zijn. Toch is het geen politiek drama, maar wel een heel intiem verhaal dat niet anders kan doen dan je raken. Hoewel de politieke boodschap duidelijk aanwezig is doorheen de film, is dit nooit de focus van het verhaal (behalve misschien in één monoloog helemaal op het einde). Op het einde van de rit is Nata per Te toch vooral een heel intiem en persoonlijk verhaal over vaderschap en found family dat je zeker zal raken.
Dit is een film over de vele obstakels die er zijn voor holebi’s in Italië en de verre weg naar gelijkheid die nog afgelegd moet worden. Men denkt vaak dat gelijkheid in (West-) Europa al bereikt is maar Nata per Te toont dat dit ook hier verre van het geval is. Toch slaagt hij erin hoopvol te zijn, want wie weet wat we allemaal voor elkaar kunnen krijgen. Ooit was het immers ook ondenkbaar dat de mens naar Mars zou gaan.