Naar aanleiding van 40 jaar Democrazy programmeert de Gentse organisatie 50 concerten in de verschillende concertzalen van de Arteveldestad. Dinsdagavond stonden twee De Nieuwe Lichting-talenten op de planken van De Centrale in Gent.
Fabian Rasti kennen we van Pavlove, de band die hij met z’n zus Reina heeft, maar voortaan ook van zijn soloproject. Dit jaar schopte Iraans-Belgische singer-songwriter het tot de finale van De Nieuwe Lichting dankzij zijn melancholische muziek en zijn poëtische teksten. Rasti heeft met zijn vorige band al in OLT en AB gestaan en dat hoor je ook. Ook dit project zit vol ervaring en klinkt muzikaal top. Al missen de dromerige songs op dit moment nog een echte voortrekker. Met single If Only You Knew is Rasti op de goede weg, al zullen toch nog meer sterke songs nodig zijn om een volledige show te kunnen boeien.
Kids with Buns
En dan was het tijd voor Kids with Buns. De twee frontvrouwen Marie Van Uytvanck en Amber Piddington wonnen begin dit jaar De Nieuwe Lichting samen met Ramkot en The Haunted Youth. Bijna een jaar na de overwinning is hun carrière op snelheid gekomen. Zo haalden singles 1712 en Bad Grades gecombineerd zo’n twee miljoen streams op Spotify. Dat is niet mis voor een beginnende band. Bovendien luisteren maandelijks meer dan 90.000 mensen naar hun muziek, waaronder een grote aanhang in Nederland.
Toch heeft de band maar een beperkt repertoire uit. Zo hebben ze slechts vier nummers uitgebracht, waaronder een cover van Dodie. Al vormde dat niet meteen probleem voor de aardig gevulde De Centrale. Wat Kids with Buns zo kenmerkend maakt, is de diepe, androgyne stem van Marie. Haar vocalen zijn veelal de basis en worden bij momenten aangevuld door de hogere en fijne tonen van Piddington. Muzikaal speelt zich eenzelfde scenario af, waar de twee elkaar perfect aanvullen.
Toch bleven we op onze honger zitten. Zo staat het buiten kijf dat hun stemmen en goede gitaarwerk mooi blenden – alsook dat ze goede liedjesschrijvers zijn. Maar het gebrek aan liveband houdt het duo tegen om echt magisch te zijn. Zo wisten ze te ontroeren op 1712, maar blijft het toch allemaal erg dun klinken. Ook het onuitgebrachte The Snakes snakte naar een grootser geluid. Ook hun andere songs moeten het hebben van hoogstens wat gitaar-gedrum van een van beiden. Het enige moment waar ze dat gemis deden vergeten, was op een nog titelloze song waar Piddington een baslijn voor zich nam en het instrumentarium voller klonk.
Op andere momenten is de basis er ongetwijfeld, maar in De Centrale leek het nog te veel op een akoestische sessie. Als twee talenten met een gitaar in de hand. Willen ze de AB Club op 27 april wegblazen, zal er toch werk gemaakt moeten worden van een liveband.
