Tijdens corona worden de meeste albumreleases uitgesteld. Maar niet bij Palaye Royale. Zij brengen hun nieuwe album ‘The Bastards’ uit en voegen zo een vleugje woede, pijn en rock toe aan onze dag.
De Canadees-Amerikaanse art-rock band besloot om hun album toch uit te brengen tijdens de coronacrisis. Dat wordt hen door de fans in dank afgenomen. Het was voor velen een teleurstelling dat hun Europese tour vroegtijdig werd afgebroken door het coronavirus, maar een nieuw album maakt veel goed. ‘The Bastards’ is dan ook een steengoed album.
Perfecte samenvatting
Beginnen doen ze met ‘Little Bastards’. Het klinkt als een vrolijk punknummer dat je meteen de neiging geeft om te beginnen meewiegen. Maar als je naar de tekst kijkt, besef je dat het eigenlijk allemaal niet zo plezierig is. Het is eigenlijk een perfecte samenvatting van wat er nog gaat komen.
Het volgende nummer is ‘Massacre, The New American Dream’. Het is de ultieme aanklacht. In het nummer protesteert de band tegen de Amerikaanse wapenwet. Dat doen ze op een rauwe manier, waardoor de boodschap ook echt aankomt. Ook is het fijn dat we al weten dat het live een banger is. Dat was toch het geval toen we hen in februari in Antwerpen zagen. Het verslag daarvan kan je hier lezen.
‘Anxiety’ is een eerder pompeus nummer vol harde gitaren. Zanger Remington Leith schreeuwt de longen uit zijn lijf, en ook de rest van de band geeft zich volledig.
Om dan over te gaan naar ‘Tonight Is The Night I Die’, de soundtrack van de nieuwe serie ‘Paradise City’ met Andy Black, Bella Thorne en Cameron Boyce. Het nummer klinkt ook heel filmisch.
Rustig intermezzo
Het vijfde nummer van het album is meteen ook het gevoeligste. Met ‘Lonely’ gaan ze de kwetsbare toer op. Het nummer gaat over de mentale en lichamelijke mishandeling die de zanger meemaakte als kind. Het is rustiger en heel persoonlijk.
‘Hang On To Yourself’ start meteen vrolijk met trompetgeschal. Die vrolijkheid blijven ze het hele nummer door volhouden. Het is een leuke afwisseling, tussen al die duisternis.
‘Fucking With My Head’ start als een fijn, radio-proof indienummer. Toch lukt het hen dat idee aan diggelen te slaan bij het eerste refrein. Vanaf dat moment past het weer helemaal bij de rest van het album. Luide muziek en een heerlijk schreeuwen.
Harde gitaren
Dat behouden ze in ‘Nervous Breakdown’. Er wordt weer flink op de gitaren en de drums geramd. Alleen de stukjes voor het refrein zijn heel rustig, wat de overgang eens zo sterk maakt.
‘Nightmares’ zit dan weer vol met vervormde gitaren en ook de stem van de zanger wordt vervormd. Het nummer is krachtig en meeslepend. Palaye Royale op hun best. Het nummer is dan misschien geen single, maar dat zou het wel kunnen zijn.
‘Masochist’ is dan weer een van mijn minst favoriete nummers op het album. Er staat te veel effect op Remington Leith’s stem, waardoor hij slecht verstaanbaar is. Jammer.
Hoge kwaliteit
Maar de lichte teleurstelling die ik voelde bij ‘Masochist’, is meteen vergeten wanneer de eerste noot van ‘Doom (Empty)’ klinkt. Het nummer is meeslepend en zeurderig, maar op een goede manier. Het werkt bijna hypnotiserend. Zo’n nummers hebben we meer nodig in de wereld.
‘Black Sheep’ behoudt deze kwaliteit. Het is aanstekelijk, en je krijgt meteen de neiging om de tekst te leren zodat je deze kan meebrullen. Wat moet dat een genot zijn.
‘Stay’ is dan weer iets rustiger, maar toch slaagt Palaye Royale erin om het album toch als een geheel te laten klinken. ‘Stay’ is volledig in balans. Er is van niks te veel of te weinig. De violen op het einde, maken het nummer af.
Lil Peep
De band maakte ook een nummer over Lil Peep. De rapper stierf in 2017, en was een goede vriend van de band. Het is triest, maar toch heel mooi.
The last song on the album is Redeemer. It is sad it is real it is about Peep. https://t.co/NKi1J0p5kB https://t.co/ERZolYdZXj
— Palaye Royale (@PalayeRoyale) May 29, 2020
‘Lord Of Lies’ is het bonusnummer van ‘The Bastards’. Het nummer werd in een keer opgenomen. Toch is dit nummer minder goed dan de rest van het album. Het is een teleurstellend einde. Misschien hadden ze beter geen bonusnummer toegevoegd. Het is ook extreem kort.
Variatie
Over het algemeen is ‘The Bastards’ een album van enorm hoge kwaliteit. Er waren maar enkele teleurstellingen, en de rest van de nummers maakten die ruimschoots goed. Het album is heel gevarieerd, maar toch vormt het een groot geheel.