Onze hoofdredacteur fileert op tijd en stond de meest opvallende gebeurtenissen. Deze week gaat dat over de heisa waar drie bekende Vlamingen in vervat zijn.
We weten dat ieder wie de beelden verspreidt een criminele daad verricht.
We weten dat de betrokken bekende Vlamingen in schaamte leven.
We weten dat zij strafrechtelijk niets verkeerd hebben gedaan.
Maar we weten vooral dat het genoeg is.
Waar waren de verdedigers van het journalistieke moraal toen wijlen Ilse Uyttersprot op een Spaanse Toren der Onzedigheden een onzinnige daad verichtte. Waar waren ze toen ze de daad er bij haar dood nog vluchtig bijhaalden, alsof het de spreekwoordelijke mayonaise op de frieten was. Een onafscheidbaar duo, de Aalsterse Bonnie en Clyde.
Maar waar was de media vooral deze week. Een week waar gezwegen werd over alles wat al dagenlang online bekend was? Een week waar jongeren gretig TikTok-filmpjes maakten en de gekste parodieën verzonnen? Een week waar de lokale kapper, het nagelsalon of de bakker over niets anders sprak? Was het dan toch vooral een week omdat de betrokken bekende Vlamingen verbonden zijn aan de mediahuizen? Een week om te wachten of het zou overwaaien?
Het is vooral een week die bijdraagt aan het wantrouwen tegenover de MSM. Ahh, wat haat ik die term toch. Al toont het ergens wel hetgeen wat Dries Van Langenhove en sympathisanten maar al te graag verkondigen. Alsof de Vlaamse media de enige en absolute bron van nieuws is. Waar internet, fora, linkse en rechtse media en alle andere uitvindingen der eenentwintigste eeuw niet meer bestaan. Want jongeren verzamelen h̼n nieuws steeds vaker op andere plekken. Plekken die steeds vaker verder liggen van de media die we op cruciale momenten Рzoals tijdens het coronavirus, tijdens momenten van algemene paniek Рbroodnodig hebben. Het zijn gevaarlijke plekken. Plekken die niet steeds de waarheid spreken. Plekken waar de waarheid deels gefantaseerd wordt. Plekken die niet alles vertellen.
Laten we daarom vooral zwijgen. Dat geldt voor de media, u, wij, ondergetekende.
Zwijgen over hun schaamte.
Zwijgen over de slachtofferrol van de betrokkenen.
Zwijgen over onze strafrechtelijke aansprakelijkheid. De gewetenloze beesten die we zijn.
Zwijgen over heel die heisa. Dan waait het wel sneller over.
Laten we er in het vervolg wel over praten, op de momenten dat het er toe doet.
Laten we er dan nu ook geen dagen meer over doordrammen, alsof er moet bewezen worden dat het dagenlang toch niet verzwegen werd. Daar heeft niemand enig nut aan.
Over tot de orde van de dag.