monokimono, het soloproject van Ben Tanghe stelde zaterdagavond zijn collab-ep Jij & Ik voor in Trix. 

Zijn muziek glinstert al een tijdje aan onze horizon. Met zijn debuut ep Kameleon profileerde hij zich als een indie fenomeen door zijn zachte klanken en zijn warme stem. Al zegt monokimono dat pad vaarwel, want voortaan kiest Ben voor een dansbare weg waar elektronica en pop hand in hand gaan. Het eerste wapenfeit hiervan was zijn collab ep Jij & Ik, die in het najaar van 2021 verscheen. De plaat had begin december voorgesteld moeten worden in Trix, maar de pandemie stak daar een stokje voor. Zaterdag 9 april was het eindelijk zover: monokimono & friends stelden de plaat voor in Trix.

De avond was een showcase van alles waaraan monokimono tijdens haar residency in Trix aan had gewerkt. Opgedost in excentrieke botjes en omringd door een decor van lichtbalken verscheen de enthousiaste Ben samen met zijn tweekoppige band op het podium. Met de onuitgebrachte tracks Huid aan Huid en Spook stelden ze de nieuwe, elektronische wereld van monokimono voor. Duister en tegelijk dansbaar, deed hij ons verlangen naar meer.

De titel van de show verraadde het al: monokimono was niet alleen naar Trix gekomen. Want alle agenda’s werden samen gegooid om de artiesten van de collab ep te verenigen. De primeur was weggelegd voor Willem Ardui (blackwave.). Samen brachten ze een mooie versie van Vrije Val waarmee ze de zaal voor het eerst iets herkenbaars lieten horen. Dat werd met enthousiasme onthaald. Ook het nieuwe Vonken toonde opnieuw de stevigere, elektronische weg die het project wil afleggen.

Met High op Jou verscheen puntjudith, dat is het project van de Amsterdamse Judith Rijsenbrij, en tevens het lief van Ben op het podium. Het leverde een van de hoogtepunten van de set op en werd bezegeld met een innige kus op het podium. Ook de Nederlandse Vic Willems was afgezakt om samen met Ben de heerlijke titeltrack Jij & Ik te brengen. Met IJsjes keerde monokimono terug naar zijn eerste ep, al klonk deze totaal anders in het nieuwe elektronische jasje dat de band voorzien had. Heerlijk wel!

Met Instant Zon zette de band koers naar het einde van de set. De song, die Ben schreef samen met Frankie Fame, is gemaakt voor de zomerse dagen. Het was zonder twijfel het hoogtepunt van de show, met zo goed als niemand die bleef stilstaan. Maar dan moest dé verrassing nog komen. Want monokimono bracht als voorlaatste song een waar techno schouwspel waar Paul Kalkbrenner jaloers op zou zijn. Het is een verrassing die op een festivalweide smakelijk onthaald zou worden.

De afsluiter was uiteindelijk voorzien voor Signaal, een song die Ben schreef met Ruben Lefever van Float Falls. Het was het einde van een mooie showcase waar monokimono toonde waar het project voortaan voor zal staan. Enkele technische fouten en trage wissels buiten beschouwing gelaten, was het een een elektronisch schouwspel om duimen en vingers van af te likken. Festival bookers rep u, want een nieuwe ster is onderweg.