REVIEW ‘Kamp Waes’: Knus onder het dekentje kijken naar bovenmenselijke tours de force (★★★★)

Door

december 8, 2019

De koning van de zondagavond is terug. Avonturier Tom Waes neemt je de komende weken mee naar zijn ‘Kamp Waes’. Daarin worden vijftien kandidaten ondergedompeld in de opleiding tot Special Forces-operator. Wij keken veilig voor weer en wind, knus vanonder ons dekentje naar de eerste aflevering.

Vijftien ijzersterke mannen en vrouwen selecteerde Tom Waes en productiehuis De Mensen voor het gloednieuwe ‘Kamp Waes’. Het uitgangspunt: onbekende, gewone, maar toch uitzonderlijke Vlamingen laten proeven van de opleiding tot Special Forces. Niet met het doel om ze naar het leger te lokken, maar vooral om te tonen uit wat voor hout je moet gesneden zijn om bij de elite-eenheid van onze Defensie te mogen. Voor het eerst had de productie geen controle, zij observeerden en meer niet.

https://www.facebook.com/een/videos/796061927522190/

Begin dit jaar deed the man himself, Tom Waes, een oproep naar kandidaten die zich in een mentale en fysieke uitdaging wouden smijten. Meer dan 5.000 geïnteresseerden voelden zich geroepen. In de loop der maanden werd die bonte groep uitgehold tot de vijftien meest veelbelovende kandidaten. Een groep die zowel bestaat uit mannen en vrouwen, uit alle provincies en uit alle lagen van de bevolking. Een gezelschap dat één ding gemeen had: een uitstekende, fysieke conditie.

‘Kamp Waes’ is vooral een uitzonderlijk programma waar de Special Forces hun deuren openen voor het grote publiek. De deal: Waes en zijn productie leverden de troepen. De gezichten van de Special Forces, Fly en Stijn, leverden de opdrachten. Een qualification course die normaal gesproken zes maanden duurt, werd gecomprimeerd tot een loodzware week. Dat kan tellen.

Gezichten van de Special Forces: Stijn en Fly / © VRT – deMensen

Geen vangnet

De eerste opdracht die de groep te verwerken kreeg, is de zogenaamde ‘Bergham Run’. Acht kilometer afleggen in 50 minuten: niet zo zwaar zou je denken, maar wel wanneer je een rugzak van 20 kilogram meesleurt. Een opdracht gemaakt voor supermensen zo blijkt. Riet, ex- Belgisch kampioene op de 800 meter, bezwijkt een honderdtal meters voor de finish. Het is een moment dat door merg en been gaat. Het wordt daarmee voor het eerst duidelijk dat ‘Kamp Waes’ geen spel is. Er is geen tweede vangnet, geen complotten à la ‘De Mol’ waar kandidaten terugkomen, maar onverbiddelijke regels. Wie het niveau niet haalt, wie even niet het beste van zichzelf geeft, wordt onherroepelijk naar huis gestuurd. De eerste exit is een feit.

Erg lang om te bekomen krijgt de groep alvast niet, want ze worden alweer op de tweede opdracht verwacht: een krachtproef. Terwijl Lotte nog als lichtste deelneemster een ijzersterke prestatie neerzette tijdens de ‘Bergham Run’, lukt de krachtproef haar niet. Toch maakt dat voor de Special Forces niet zozeer uit, wie blijft proberen en doorzetting toont, verdient een plek in het team. Het andere uiterste krijgen we van Davide: als een speer gaat hij ervandoor, maar vlak voor de finish geeft hij het op. Het zal later ook het einde betekenen voor de sympathieke Genkenaar met Italiaanse roots.

Toen we de oproep van het programma zagen, vreesden we voor een smakeloos, langgerekt promotiefilmpje voor Defensie. Na de eerste aflevering te hebben gezien, is ‘Kamp Waes’ zoveel meer dan een annonce voor het Belgische Leger. Het is een programma, in de stijl die Waes ten volle beheerst: entertainment, met een vleug spanning, een boodschap, maar vooral een programma waar je met verstomming geslagen wordt door de sterke prestaties en de mentale kracht van de deelnemers. Ditmaal geen ‘Tomtesterom’-Waes in de hoofdrol, maar vooral een steun en toeverlaat voor ‘zijn’ kandidaten. Toch deed Waes zijn job niet perfect: de eerste aflevering zorgde voor een waar slagveld, maar liefst vijf kandidaten werden naar huis gestuurd. Als dat maar goed afloopt.

‘Kamp Waes’ maakt duidelijk dat er twee soorten mensen zijn. Enerzijds diegene die een gevoel van: ‘blij dat we niet hoeven mee te doen’ hebben en anderzijds, diegene bij wie het kriebelt om zich aan de opdrachten te wagen. Al blijven wij toch liever knus onder ons dekentje zitten. Dat is de aard van het beestje.

Lees ook:

Volg voor meer