Het heeft vijf jaar geduurd, maar de 23-jarige Laura Tesoro is er eindelijk met haar debuutalbum ‘Limits’. Enkele weken geleden loste ze reeds titeltrack, maar sinds vrijdag laat ze ook de volledige plaat op de wereld los. Wij hadden met haar een gesprek.
In 2014 nam je deel aan ‘The Voice van Vlaanderen’, twee jaar later volgde het Eurovisiesongfestival. Waarom moesten we zo lang wachten op die debuutplaat?
Toen ik ‘The Voice’ deed, was ik 17 jaar oud. Op mijn 18e bracht ik mijn eerste single ‘Outta Here’ uit. Ik wist toen totaal nog niet wie ik was, laat staan als artiest, laat staan welke sound daarbij hoorde. Sindsdien hebben we stap voor stap, single per single uitgebracht. Iedere single was eigenlijk een nieuw verhaal, een apart parcours, steeds met andere mensen. In die periode was ‘Higher’ het enige nummer dat ik toen zelf mee geschreven heb. Het was bij iedere single kijken naar: “Wat voel ik nu, hoe zien we dit?”
Het was pas na de opnames van ‘Liefde voor Muziek’, in maart, dat ik het gevoel kreeg wat ik wou doen. Het was ook de eerste keer dat ik aan verschillende nummers tegelijk werkte. Plots lukte het om een lijn én een overkoepelende sound daarin te trekken. Toen dacht ik van: “Misschien ben ik nu wel klaar voor een eigen album”.
Wanneer zijn de opnames van de plaat van start gegaan?
Vlak voor de zomer zijn we begonnen met songwriting-sessies. Bijna alle nummers zijn uit die sessies afkomstig. Enkel ‘Enough hebben we ongeveer twee jaar geleden geschreven. Het opnameproces is heel intens geweest, maar het was tegelijkertijd ook erg fijn. Ik had nog nooit een eigen plaat gemaakt en had ook nog nooit zoveel songwriting-sessies gedaan. Ik ben zelf heel blij met de tien songs die op het album staan. Voel me ook erg trots dat ik zelf zo’n groot aandeel heb in de plaat, dat ik meegeschreven heb en mee geproducet heb. Het voelt echt aan als mijn plaat.
Speel je zelf instrumenten?
Ik heb een basis piano en gitaar. Daarom dat die songwriting-sessies voor mij erg nuttig waren. Ik haal erg veel uit impulsen van andere mensen. Ik vind het ook leuk om dingen te vertellen aan anderen, waardoor we elkaar inspireren. Ik ben echt een babbelaar (lacht). Ik zou bijvoorbeeld alleen thuis in de woonkamer nooit een nummer kunnen schrijven!
Waar heb je de plaat opgenomen?
Ik zing mijn nummers altijd in bij Wouter Vander Veken, dat is in Mechelen, dat is ook mijn hulpcoach bij ‘The Voice’. Met hem en Steven Vergauwen heb ik ook het ‘Liefde voor Muziek’-parcours gedaan, we hebben met z’n drieën al die nummers in mijn kamp getrokken. Ze zijn zowat mijn houvast geworden. De nummers zijn grotendeels allemaal geschreven tijdens songwriting-sessies in Nederland. De producer die kwam uit Stockholm, maar is speciaal naar Nederland gekomen voor de plaat. Die drie mensen zijn echt muzikaal een houvast geweest in dit parcours. Daarom is ‘Liefde voor Muziek’ ook zo belangrijk geweest in dit verhaal. Ik had daardoor het gevoel van: laten we dit doen met dit team!
Hmmm (twijfelt). Dat is erg moeilijk omdat ik aan alle nummers heb meegewerkt. Ik denk wel dat ‘Limits’ een van mijn favoriete nummers is. Alle songs zijn persoonlijk, maar dat wel het meeste van allemaal. Je kan het bijna niet anders opvatten dan hoe ik het in de song vertel: er zijn limieten in alles en in iedereen. Het is heel persoonlijk en tegelijk erg herkenbaar, iets wat onze bedoeling was met deze plaat. Daarom is het ook de titeltrack geworden.
Eindsong ‘Hold On’ is veel rustiger dan de rest van de plaat. Wat is het verhaal daarachter?
‘Hold On’ gaat over een gevoel van machteloosheid. Op het moment dat ik de song schreef, zat iemand anders in een droevige situatie, maar kon ik niks doen om die persoon echt te helpen. Dat is een verschrikkelijke positie, omdat je denkt van: “Ik wil wat gewicht van je schouders afpakken, je lasten minder zwaar maken”, maar dat ging niet. Ik kon niet om met dat gevoel van machteloosheid. De song is geschreven uit een gevoel van onmacht en enorm veel liefde voor die persoon. Het is een song die mij keer op keer raakt. Ik hoop dat mensen zich in de song herkennen en ook hoop vinden in het nummer.
Wat is volgens jou de sound die je probeert te brengen als artiest? Hoe zou je die beschrijven?
Ik vind het erg moeilijk om daar zelf een stempel op te plakken. We hebben wel echt gezocht naar een eigen sound. Ik denk ook dat we daarin ook geslaagd zijn. Wat het precies is, kan ik niet beschrijven. Ik hoop dat mensen zullen zeggen: “Dat is Laura Tesoro”. Het is uiteraard nog steeds popmuziek en wou iets maken waar ik zelf graag naar luister. Dat is ook gelukt.
Ten opzichte van je eerdere singles ‘What’s the Pressure’ en ‘Outta Here’ is er op ‘Limits’ een grote evolutie te merken. Zo lijk je die funky-sound wat kwijt. Kwam dat doordat je toen niet de songs zelf schreef?
Nee hoor. Ik ben altijd wel betrokken geweest bij de productie en besliste mee hoe een single klonk. Het was toen een hele bewuste keuze om die funky-sound te brengen. Ik ben altijd een grote fan geweest van Stevie Wonder, die daar ook een grote invloed in speelde. Op ‘Limits’ hoor je heel veel coole baslijnen, die wel funky klinken. Het zit nog steeds in mijn muziek, maar subtieler.
“Muziek maken blijf ik het liefste doen.”
Je doet ook veel televisiewerk, wat een erg drukke combinatie vormt. Ligt de focus nu weer meer op muziek?
Ik vind de combinatie van muziek en televisie erg leuk. Ik merkte dat die songwriting-sessies erg intens waren. Ik was dan net erg blij als er een week televisieopnames tussen zaten. De afwisseling houdt mij fris. Ik hoop dat ik het de komende jaren kan blijven combineren. Muziek speelt sinds dit jaar weer een grote rol, maar daar ben ik alleen maar blij om. Muziek maken blijf ik het liefste doen.
