Twee jaar na haar debuutalbum ‘Lovers’ is Anna of the North terug met een nieuwe plaat. ‘Dream Girl’ weerspiegelt haar nieuwe start na een break-up: “Ik voelde me vrij en opgelucht. Dat kan je ook horen in mijn muziek, het klinkt positiever.”
Anna Lotterud, zoals Anna of the North echt heet, heeft net ontbeten in Noorwegen wanneer we haar aan de lijn krijgen. Ze verwacht post, maar gaat graag in gesprek over haar nieuwe album dat morgen uitkomt.
Hoe zou je je album beschrijven? Wat kunnen luisteraars verwachten?
Mijn eerste album bevatte een rode draad doorheen alle liedjes, maar in aanloop van deze plaat heb ik veel dingen uitgeprobeerd. Ik heb me gefocust op wat ik leuk vind. Het album is een rollercoaster en avontuur, denk ik, nogal “all over the place”. Er zijn langzame liedjes, je hebt de vrolijke nummers die iets meer organisch zijn en ook de synths zijn weer aanwezig.
Waarom koos je voor ‘Dream Girl’ als titeltrack?
Een van de eerste liedjes die ik schreef was ‘Dream Girl’. Toen ik later het album samenstelde en ‘Dream Girl’ als titel zag, voelde dat ook juist aan. Samen met de muziekvideo’s die ik had gemaakt, inclusief vleugels en elfenoortjes, voelde het voor mij aan alsof ik een soort van fantasiewereld had gecreëerd, ook met mijn muziek. Een wereld die niet alleen draait rond een specifiek droommeisje, maar rond een echt fantasiemeisje dat elfenoren heeft. Het speelt zich af in een droomwereld en ik hoop dat wanneer mensen naar mijn muziek luisteren zij ook wegdromen. Bovendien zagen die fantasie-elementen er ook gewoon heel cool uit.
De fantasie-accenten vallen inderdaad op in je video. Denk je dat we de realiteit en de druk die hierbij komt kijken meer moeten loslaten?
Jazeker. Ik denk dat iedereen er nood aan heeft om eens aan de realiteit te ontsnappen. Voor mij is muziek maken iets waarbij ik even kan ontglippen aan het dagelijkse leven en zo mijn gevoelens en gedachten uit mijn systeem krijg. Ik deel dat met andere mensen, nodig luisteraars uit in mijn droomwereld om het zo te zeggen. Alles is iets of wat geïnspireerd vanuit mijn eigen leven, door iemand die ik ken of door een gesprek dat ik voerde. Velen doen dit net als mij voor zichzelf, ze schrijven dingen neer, maar delen dat niet per se.
Wanneer schrijf je die gedachten en teksten neer?
Het proces is elke keer anders. Sommige songs zijn wat je voelt op een bepaald moment, soms komen ze tijdens het proces tot stand en andere nummers zijn gebaseerd op wat je al voor langere tijd voelt of met je meedraagt. Er is een liedje op het album ‘Time To Get Over It’ dat ik op twintig minuten tijd heb geschreven. Het voelde alsof dat lied, die gedachten, zich voor zo lang in mij hadden opgebouwd en er gewoon moesten uitkomen. Voor mij lijkt het alsof het zo hoefde te zijn. Het moest er gewoon uit.
‘Dream Girl’ gaat ook over het vrouw zijn. Hoe voelt het voor jou om een vrouw te zijn?
Ik denk dat ik best geluk heb als vrouw in ons tijdperk. Ik ben altijd omringd geweest door goede mensen, maar er is inderdaad veel druk. Dat is ook het ding met het zijn van een “dream girl”, het is een onrealistisch iets. In de wereld waarin we leven verwachten mensen dat je perfect bent. Door de druk van sociale media, zoals Instagram bijvoorbeeld, ben je zelfs nog strenger voor jezelf dan eender wie. Maar wat is een droommeisje eigenlijk? Iedereen vindt andere dingen leuk en belangrijk, verkiest verschillende dingen en gelukkig maar! Ik wil niet te politiek worden maar uiteraard zijn er nog altijd gevechten aan de gang voor vrouwenrechten en dergelijke. Dat is goed.
Je tweede album is echt alleen van jou, door jou gemaakt. Hoe was dat? Was het een compleet andere ervaring?
Helemaal! Alles was anders omdat ik heb moeten rondbellen, veel mensen heb ontmoet, veel in de studio heb gewerkt met verschillende mensen. Dus het is heel leuk geweest. Ik heb veel geleerd van dit album en alle mensen die ik erdoor ontmoette. Daarom voelt het album ook een beetje schizofreen aan, zo noem ik het (lacht). De liedjes gaan van het ene uiteinde naar het andere, maar tegelijkertijd beschrijft dat ook de reis die ik dit jaar heb afgelegd om mijn eigen weg te vinden. Deze plaat weerspiegelt de weg die ik heb afgelegd, een beetje schizofreen van hier naar daar, maar daarom klinkt het zoals het dat nu doet.
Door de release van mijn album die steeds dichterbij komt begin ik koudwatervrees te krijgen en vraag ik me af waarom ik bepaalde dingen schreef. Er was een punt waarop ik heel tevreden was met alles. Wanneer je een lied schrijft ben je eerst ook meestal zeer tevreden over het resultaat, maar na een tweede luistersessie en enkele toevoegingen denk je vaak: “Oh my God, wat is dit!?” Maar ik had laatst een gesprek met een vriendin die zei dat het album de weg weergeeft die ik heb afgelegd. Het is een nieuwe, frisse start voor mij. Ik werkte voordien samen met een producer en we hadden ook een relatie, maar die liep op de klippen waardoor we stopten met samenwerken. Daardoor voelde ik me vrij en opgelucht. Ik was blij toen en dat kan je ook horen in mijn muziek. Het klinkt positiever. Dit album is wat ik op dat moment voelde, het gaat over die ervaring, over wie ik was op dat punt. Nu ben ik bezig met nieuwe muziek en het is opnieuw helemaal anders omdat je als persoon steeds verandert, vind ik. Dit album is de zoektocht die ik heb afgelegd en dat kan ik nooit meer reproduceren.
Je teksten gaan hoofdzakelijk over liefde en relaties. Welke artiesten helpen jou om met die gevoelens om te gaan?
Ik hou ervan om over relaties te schrijven. Niet alleen over die als koppel, maar ook over de relatie tussen vrienden en familie. Dat is wat we doen in dit leven: we gaan om met mensen. Door relaties overleven we en het is belangrijk voor ons en ons dierlijk instinct om deel van iets uit te maken. Daarom denk ik dat het interessant is om te zien hoe verschillende mensen zich gedragen in bepaalde situaties.
Vroeger toen ik kleiner was luisterde ik heel vaak naar Céline Dion. Nu nog steeds. Ik hou van haar, ze is degene voor wiens muziek ik opteer wanneer ik de kracht binnenin mij wil voelen. Ook wanneer ik tegen mijn zin mijn appartement moet schoonmaken, speel ik haar liedjes af omdat het een goede manier is om iets uit mijn systeem te krijgen. Ik hou van Frank Ocean en Japanese House, zij zijn echt goed, maar ik luister naar verschillende soorten muziek. Vooral lyrics kunnen me bekoren. Ik ben een lyrisch persoon. Wanneer ik jonger was, zocht ik steeds lyrics op online, geen muziek. Ik hing vooral rond op websites vol liedjesteksten. Als ik een tekst vond die me aanstond of tot me doordrong, begon ik te luisteren naar die liedjes. Het is een wat andere aanpak van het luisteren naar muziek.
Veel mensen leerden je kennen door de feature van ‘Lovers’ in de Netflix-film ‘To All The Boys I’ve Loved Before’. Wat heeft dat veranderd voor jou en je carrière?
Het heeft alles en niets veranderd. Ik ben eeuwig dankbaar dat mijn liedje deel uitmaakte van die film. Je kan het inderdaad wel merken aan het aantal luisteraars, maar ik denk dat mijn carrière altijd wel gestaag is gegroeid. Onderweg kreeg ik kansen om bijvoorbeeld samen te werken met andere artiesten, maar voor mij is nooit alles veranderd van dag op dag. Bij sommige artiesten gebeurt dit wel. Als je er echt wat dieper over nadenkt, is er zeker veel veranderd, maar dat is moeilijker te waarnemen omdat het bij mij geleidelijk gebeurde zoals ik al zei. Door de film zijn er natuurlijk wel veel mensen die mijn muziek hebben leren kennen, dus dat is keigoed.
Ik las dat je naar Australië bent verhuisd door enkele conversaties met een dame die je niet kende. Anders had Anna of the North er waarschijnlijk niet geweest. Heb je al opnieuw van haar gehoord?
Nee, ik heb nooit meer iets van haar vernomen ook al werd mijn verhaal uitgezonden op de Noorse televisie.
Geloof je dat het het lot was?
Nee, alhoewel op een manier toch wel, maar ik hoop dat dit niet gebeurde met het opzicht dat er anders iets anders was voorgevallen. Ik vind het wel nog altijd superraar dat deze dame, ik denk af en toe nog eens aan haar, zo met me inzat en wou dat ik de wereld ontdekte en iets maakte van mijn leven. Waarom gaf ze om wat ik aan het doen was? Ik vind het best interessant en zou graag nog eens met haar praten.
Hoe voelt het om straks weer op tour te gaan?
Ik ben heel benieuwd en kijk ernaar uit! Het is even geleden, zeker sinds ik laatst in Europa optrad. Ik ben dus heel benieuwd om alle fans en mensen te ontmoeten die naar mijn muziek luisteren. Het gaat leuk worden. Ik ben er klaar voor!
Naar welk lied kijk je het meest uit om live te brengen?
Ik hou ervan om ‘Lovers’ te spelen en alle nummers van dat album, maar die speelde ik al zo vaak. Dus volgens mij gaat ‘Time To Get Over It’ echt mijn ding zijn en ‘Lonely Life’ ook. Dat nummer gaat goed overkomen en openbloeien in een concertzaal. Het straalt een leuke energie uit!
