More

    © Hendrix

    Humo-journalist Wilfried Hendrickx (73) brengt een plaat uit: “Raymond van het Groenewoud zei dat ik een interessante stem had”

    -

    Wat als je iedere dag wakker wordt met een flard muziek in je hoofd en Raymond van het Groenewoud je stem ‘interessant’ vindt? Dan schrijf je toch een plaat! Het overkwam Humo-journalist en auteur Wilfried Hendrickx.

    Op je 73ste nog aan een carrière in de rock-’n-roll beginnen, het is niet iedereen gegeven. Oud-Humo-journalist en auteur Wilfried Hendrickx gaat geen uitdaging uit de weg en bracht afgelopen zondag debuutplaat ‘Popsongs’ uit. Al kriebelde de muziekmicrobe al veel langer: “Ik kom uit een muzikaal nest”, legt hij ons uit. “Mijn moeder was een coloratuursopraan, ze zong thuis voortdurend – dikwijls tot vervelends toe. Mijn vader speelde wat viool en was zeer beslagen in klassieke muziek. Ik had ook een oom, die een van de eerste echte melomanen (muziekliefhebber, red.) was, hij had al in de jaren 50 een erg dure hifi-systeem waarop hij mij Bach en Mozart leerde kennen.”

    Zijn jeugd bracht Hendrickx door op de kostschool bij de paters Montfortanen in Rotselaar. “Daar zong ik solo in het schoolkoor. Ik had een engelenstem, zoals de Wiener Sängerknaben. Tot ik rond m’n 12e stemverandering kreeg en enkel nog kon bassen als een schorre hond.” Al bleef zijn muzikale gevoeligheid overeind: “Ik werd een hevige rock-n-roll fan. Vanaf de opkomst van Bill Haley & His Comets, Elvis tot Chuck Berry en Little Richard. Veel mensen beseffen dat nu niet meer, maar om goede Amerikaanse muziek te beluisteren, moest je in die tijd naar de autoscooter.”

    “Ik maakte rond m’n 12e of 13e ook een hevige periode van gitaarspelen door”, vult hij aan. “Ik speelde tot bloedens toe. Het was een amechtige Spaanse gitaar waarvan de kam veel te hoog stond. Ik heb helemaal geen fijne motoriek, waardoor ik absoluut geen talent heb voor het instrument.”

    De Mozart van de rockgitaar

    “Daar zat ik dan met een schorre stem, geen talent voor gitaar, maar met een groot gevoel voor muzikaliteit”, lacht hij. Al beleefde Hendrickx af en toe een muzikale eigenaardigheid: “Soms werd ik wakker met een flard muziek in m’n hoofd. Out of the blue, muziek die ik nergens op voorhand had gehoord. Die flarden nam ik met mijn cassetterecorder – een Sony – op.” Tientallen jaren later, met enkele romans achter de kiezen, dook Hendrickx in zijn bureaulade en herontdekte de vijf cassettes: “Ik nam m’n gitaar er opnieuw bij en begon akkoorden te zoeken. Dat ging zeer moeizaam, omdat ik geen eelt meer op m’n vingertoppen had. Op een merkwaardige manier slaagde ik er toch in om de flarden muziek om te vormen tot gestructureerde songs.”

    Hij trok dan naar Chris Peeters: “de Mozart van de rockgitaar”, zoals Hendrickx hem noemt. “Heel die plaat is muzikaal gezien door Chris Peeters ingespeeld”. Het resultaat stuurde hij naar Bart Peeters, Guido Belcanto en Raymond van het Groenewoud, muzikale legendes die na talloze interviews goede kennissen geworden waren. “In het achterhoofd dacht ik: ‘Misschien willen zij het wel opnemen?’ Bart Peeters had interesse in ‘Tegen Beter Weten In’ en Guido Belcanto dacht dan weer aan ‘Voor Jou’ en ‘Zonder Jou Kan Ik Niet Zijn’. Tot Raymond me zei: ‘Waarom neem je het zelf niet op? Je hebt wel een interessante stem’. Daar zat ik dan met een interessante stem (lacht).”

    Al verliepen de opnames niet van een leien dakje. Want daar was ineens dé pandemie. “De eerste fase, waar we akoestisch opnamen, gebeurde nog face to face. Daarna verstuurden we de files op en af naar elkaar”, legt Hendrickx uit. Hoe hij de lockdown beleefde? “Het was een feest! Ik ben een eenzaat die goed alleen kan werken en alle ruimte en comfort heeft om dat thuis te doen. Maar voor muzikanten zoals Chris Peeters, die hun broodwinning maken van optredens, is het een ramp. Chris heeft 150 optredens door z’n neus geboord gezien. Ik heb een ontzettend medelijden met hoe muzikanten in tijden van covid door het leven moeten. Er zijn schrijnende gevallen waarbij mensen worden opgejaagd worden door deurwaarders. Het is tragisch.”

    Vrouwen die al vele jaren dood zijn

    De teksten in ‘Popsongs’ zijn uit het leven gegrepen. “Hoe kon jij vergeten dat ik leef / hoe kon ik vergeten dat ik om je geef / hoe kon jij vergeten dat wij altijd met elkaar verbonden zijn / Dit lied is mijn manier om je te zeggen dat de liefde altijd wint”, klinkt het in opener ‘Hoe Kon Jij Vergeten’. “Het nummer is eigenlijk geschreven na een ruzie met mijn geliefde. Je wilt iets goedmaken na al die harde woorden: ‘Ik vind je eigenlijk fantastisch’.” Op ‘Zonder Jou Kan Ik Niet Zijn’ bezingt Hendrickx het dubbele gevoel dat liefde soms voortbrengt: “Ik kan niet zonder jou, maar als je bij me bent, werk je me op de zenuwen”. De luisteraar zou een woelige relatie kunnen vermoeden. “Al verloopt het liefdesleven van m’n vrouw en mij heel harmonieus”, benadrukt hij lachend.

    Doordat songteksten gepaard gaan met rijm, melodie en ritme, dwingen ze tot concessies. “Het beste voorbeeld is ‘Weet Je Nog’. Je zou denken: ‘Hij zingt nog maar eens over zijn vrouw’ – maar neen, helemaal niet! Het eerste deel van de song gaat over een studentenliefde uit lang vervlogen tijden, de tweede gaat over een afgebroken relatie van twintig jaar later. Je lijmt die twee aan elkaar, waardoor het om dezelfde persoon lijkt te gaan. Vrouwen die misschien al vele jaren dood zijn (lacht)!”

    HENDRICKX vs HENDRIX

    De aandachtige lezer zal al snel een verschil in schrijfwijze op het artwork zien: Hendrickx vs. Hendrix. “Mijn laatste roman ‘De solipsist’, werd geschreven door ene Hendrix. In het boek speelt dat een belangrijke rol: een solipsist is iemand die denkt dat hij de enige ter wereld is die echt bestaat. Er zijn talloze andere opties geweest voor de groepsnaam: zo dacht ik aan Hendrickx & de Harde Kern, Ziggy Pop of Dostojevski (lacht). Om eruit te komen namen we Hendrix, met een x. Hendrix is de band, waarvan Wilfried Hendrickx een bandlid is.”

    Zien we Hendrix dan op de volgende festivalzomer rocken? Waarschijnlijk. “We hopen live te gaan tegen de lente. Al is mijn bedoeling niet om de ene dag in de Westhoek voor vijf man en een paardenkop op te treden en de andere dag in een cultureel café in Poupehan. Ik hou het doelbewust klein én haalbaar.”

    ‘Popsongs’ van Hendrix is overal te streamen.

    Advertentie
    Advertentie

    Lees Meer

    Advertentie