Dag 2 van het Gent Jazz Festival en we zaten met hoge verwachtingen. Wat een fantastisch programma was dat vandaag! Delv!s mocht deze dag op gang trappen, Jamie Cullum mocht de main stage afsluiten. Watertandend zat iedereen te wachten op wat een epische dag zou worden.
DELV!S
Als je een grote portie feel good combineert met het aanstekelijk enthousiasme van Devl!s dan krijg je een spetterend optreden. Al was het vandaag, gelukkig, wat minder warm dan gisteren, toch stegen de temperaturen aanzienlijk. De dansbare muziek lokten vele dansers naar voor. Ook op het podium werd er niet stilgestaan. Op een bepaald moment ging de zanger zelfs gaan liggen en zong op die manier verder. Dat maakte dat er naast goede muziek ook entertainment was op het podium. Hits als ‘Come My Way’ en ‘Yeah Yeah Yeah’ passeerden de revue. Muziek die meteen een grote glimlach op ieders gezicht toverde.
KOLONEL DJAFAAR
De pauzes werden deze dag ingevuld door Kolonel Djafaar. Een heel aanstekelijke groep die instrumentele Afrobeat/Ethio-jazz brengt. De groepsdynamiek van die groep is bewonderenswaardig. Een hechte groep van goeie vrienden die elkaar muzikaal gevonden hebben. De Garden Stage werd meteen omgetoverd tot een dansparadijs. Je waande je meteen in Afrikaanse sferen.
JUDI JACKSON
Na een kort intermezzo verscheen de feeërieke Judi Jackson op het podium. Je kan bijna niet geloven wat voor klanken er uit zo’n tenger lichaam kunnen komen. Ze blaast je letterlijk omver met haar stem en performance. Ze straalt één en al energie en passie uit. Zelfs tijdens haar optreden is ze bezig haar band te dirigeren zodat ze op elk ogenblik de ideale sound brengen. Ze houdt duidelijk wel van controle op muzikaal vlak, maar dit wordt dan op vlak van performance helemaal losgelaten. Haar lichaam beweegt op de muziek als een blad dat geroerd wordt door de wind. Zeker tijdens het nummer ‘Sinnerman‘. Hier was er echt geen houden aan en ook het publiek liet het niet onberoerd.
Ook haar liefde voor het publiek spat ervan af. Daarnaast heeft ze ook een boodschap voor ons: “Het leven is geen platte lijn, maar gaat eerder in golven. Geloof dat het na een slechtere periode ook weer goed zal gaan.”. Mental health is een thema dat in verschillende liedjes verweven zit.
JASPER STEVERLINCK
Voor dit concert moest je je al vroeg vooraan installeren, wilde je er echt iets van zien. Publiekslieveling Jasper Steverlinck lokte heel veel volk naar de tent toe en dan was hij nog niet eens begonnen. Tijdens de set die hij speelde werden de nummers van zijn album ‘Night Prayer’ gebracht naast enkele nieuwe nummers die misschien in zijn volgende album terecht zullen komen. Een fenomenale stem met een fantastische muzikale begeleiding. De strijkers die toegevoegd werden aan de band waren zeker een meerwaarde en maakten het hele gebeuren nog een pak intenser. Zijn liedjes, gekenmerkt door lange uithalen en vaak heel erg hoge noten, lieten geen mens onberoerd. Het (vrouwelijk) publiek hing bijna letterlijk aan zijn lippen.
JAMIE CULLUM
En dan kwam de kers op de taart. Jamie Cullum. Al tientallen minuten op voorhand was er zo goed als geen plaats meer in de tent. Iedereen wou zo dicht mogelijk bij het podium komen om toch maar een blik te kunnen werpen op deze geliefde artiest. De topfavoriet van de avond. Dat bleek dan ook toen hij het podium op kwam onder een daverend applaus. De verwachtingen bleken ook niet ongegrond. Nummer na nummer ging het publiek helemaal los. Jamie Cullum was de toneelmeester en het publiek zijn marionetten. Het enthousiasme droop er van af en op den duur kon je je alleen maar afvragen waar hij die energie toch blijft halen. Volgens hem komt die energie uit het publiek. Ik kan goed geloven dat je met zo’n publiek kan blijven gaan als artiest.
De volledige band bracht deze avond tot een episch hoogtepunt als ook zij ‘Sinnerman‘ brachten. Dat hoogtepunt bleef duren tot het einde van het optreden. Meezingers, nummers waar iedereen stond te springen en enthousiast meeklappen (al dan niet op de maat). Het is formidabel hoe hij samen met zijn band zo’n samenhorigheidsgevoel teweeg kan brengen. De emoties liepen hoog op en ik denk niet dat ik de enige was die met tranen van geluk aanschouwde wat deze artiest voor elkaar krijgt. Episch is echt het enige woord dat ik kan bedenken dat het dichtste komt bij wat ik die avond daar te zien en te horen heb gekregen.