In Duitsland is indie-folkband Mighty Oaks te vergelijken met hoe groot Balthazar bij ons is. Hun vierde album, Mexico, is na een muzikaal uitstapje een terugkeer naar hun roots. Wij spraken met bandlid Claudio Donzelli.

Mighty Oaks zag in 2010 het levenslicht toen de Amerikaan Ian Hooper, de Italiaanse Claudio Donzelli en de Britse Craig Saunders elkaar ontmoetten. Ieder waren ze in Berlijn op zoek naar een nieuw begin. “We komen uit verschillende plekken in de wereld die, behalve een kustlijn, eigenlijk weinig met elkaar gemeenschappelijk hebben. Ian is geboren aan de westkust, Craig in het zuidwesten en ik aan de oostkust”, legt Claudio uit. “We groeiden op in steden van gelijkaardige omvang. Tot we op een bepaald moment dachten dat naar Berlijn verhuizen een goed idee was.”

Dat het een goed idee was, is een feit. Debuutalbum Howl (2014) piekte op een tiende plaats in de Duitse hitlijst. Ook Oostenrijk en Zwitserland omarmt hun muziek. “Al waren het moeilijke tijden. De financiële crisis liep stilaan op zijn einde. Vooral in Italië was de situatie triest. Mijn generatie, die al jaren bezig waren met studeren en zich voorbereiden op de arbeidsmarkt, zagen hun toekomstperspectief wegsmelten. Berlijn is een schitterende opportuniteit geweest. We hadden nooit gedacht dat we professioneel met muziek zouden kunnen bezig zijn.”

Melodica Festival

Het trio leerde elkaar kennen op het kleine folkfestival, Melodica, in Hamburg. “Op het festival nodigen onafhankelijke singer-songwriters internationale collega’s uit. Overdag spelen lokale talenten, ’s avonds komen de internationale gasten aan bod.” In 2009 was Claudio gast. Afgezakt vanuit Italië, met zijn akoestische gitaar als kompaan speelde hij voor het aandachtige publiek. “Het is hier (Duitsland, nvdr.) anders dan in Italië. Hier hebben mensen meer respect voor andere genres. In Italië geven ze niet om je als je niet bekend bent”, legt Claudio uit. “Al is het nu wel anders. Tien jaar geleden was er geen ruimte om te groeien. Eens ik in alle clubs in Bologna gespeeld had, was er voor mij niets meer om te doen.”

“In Italië geven ze niet om je als je niet bekend bent.”

“Berlijn beschikt over zo’n mooie energie. Terwijl de wereld rouwde om de financiële crisis, omarmde Berlijn de vrijheid om er aan jezelf te werken en diegene te worden die jij wilt worden. “Het was een positieve spiraal. We namen een demo op, plaatsten die op SoundCloud, Berlijn luisterde er naar tot we plotseling werden gevraagd om support act te zijn.”

Tien jaar later staat de band er nog steeds. In 2020 verscheen hun derde album All Things Go, amper een jaar later volgt Mexico. “Het is jammer dat het derde album de kans niet kreeg om zichzelf te ontwikkelen. Al was het voor ons ook wel een experiment. Het derde album is elektronischer en grootser geproduceerd. Het is een plaat die online leeft, maar het is niet zozeer een album dat we vaak live zullen spelen. Veel is in de studio gemaakt. Het is moeilijk om dat naar een podium te vertalen zonder gemaakt te klinken. Het was fijn om die andere kant te ontdekken, maar we vonden het beter om opnieuw terug te gaan naar onze roots. Onze boodschap zit er dieper in vervat.”

“Het was meteen ook therapie voor de lockdown”, legt Claudio uit. “We konden niet meer live spelen. Meer dan 50 shows waren geannuleerd. Al snel werd het duidelijk dat het nog even ging duren. We moesten muziek klaar hebben, wanneer het einde in zicht was.” Voor de band voelde het aan als een speeltuin. “Er was geen druk, er was geen deadline. De tijd ging zo snel. Het was ons moment van leven en licht tijdens de lange donkere winter.”

“We voelden ons erg vrij.” Dat merk je ook wanneer je de plaat oplegt. Van het bijna 5 minuten-durende Land of Broken Dreams tot het meezingbare Mexico en het dromerige Bad Blood. “Het voelt voor ons aan als een goede manier om onze terugkeer te maken. Het album klinkt bij momenten als een nostalgische blik op het live spelen. Er zijn momenten waar we de magie proberen te creëren van een live concert, terwijl we op andere momenten intiem klinken, waarbij Ian in de oren van de luisteraar fluistert.”

Eind maart 2022 staat de band gepland in de Ancienne Belgique, na een clubshow in 2020. “Ik hou ervan om in België te spelen. De luisteraars zijn zo warm en aandachtig. Ons publiek in Brussel is voornamelijk internationaal. Het geeft een speciale energie. Het is fijn dat mensen wachten op die ene show om de zoveel tijd. We hebben er zin in.”