Het is ondertussen al 30 jaar geleden dat de band dEUS het licht zag. Het is in die tijd al een komen en gaan geweest, maar ze staan er nog steeds. Met een nieuwe plaat in het verschot bewijzen ze dat ze nog hongerig zijn. Maar eerst een tour om het oude te eren. 8 razendsnel uitverkochte concerten in onze Ancienne Belgique om het 20-jarige bestaan van hun derde langspeler ‘The Ideal Crash’ te vieren. En wij waren erbij op avond nummer twee.
Het concept is simpel: Het album ‘The Ideal Crash’ wordt integraal gespeeld, nummer per nummer, 53 minuten lang. Dit wordt uiteraard aangevuld met enkele best of-nummers in de bisronde want het album op zich is niet altijd het meest ‘live-vriendelijke’ album en een concert moet natuurlijk wel nog steeds zijn hoogtepunten hebben om echt memorabel te zijn. Het duurt dan ook wel zijn tijd alvorens het optreden echt losbarst.
De mannen hadden voor de gelegenheid enkele dansers mee op het podium die voor het eerst werden ingezet bij openingsnummer ‘Put The Freaks Up Front’. Veel meerwaarde brachten ze echter niet. Leuk, maar het hoefde niet. Dat de band kan spelen, dat bewijzen ze maar al te goed maar hun openingsnummers oogden nogal routineus afgerammeld. Goed gespeeld, dat wel. Gewoon weinig enthousiasme. Misschien dat ze zich nog te veel stoorden aan het geluid, wat een geërgerde Tom Barman ook duidelijk maakte na enkel nummers: “Onze klankman moet er altijd nog een beetje inkomen”, klonk het. Voor de communicatie met het publiek moet je in ieder geval niet naar een optreden van dEUS komen. Meer dan wat irritant Antwerps gebrabbel moet je van Tom Barman niet verwachten.
Het is pas bij ‘Instant Street’ dat de band pas echt op stoom begint te komen. Het iconische nummer deed het publiek kirren van plezier en werkte toe naar een fantastische climax. Ook hier werden de dansers vanonder het stof gehaald. Zelfs zij leken plots hun draai gevonden te hebben en iets bij te brengen aan het geheel door met hun bewegingen extra kracht te geven aan het nummer. De temperatuur van de AB ging plots enkele graden de lucht in. Warm kregen we het ook van het ontroerende ‘Magdalena’ en het krachtig gebrachte ‘Everybody’s Weird’ om zo zachtjes uit te doven naar het einde. 53 minuten is uiteraard te kort voor een concert dus we werden nog getrakteerd op een kwartet bisnummers die de boel wél echt in vuur en vlam zetten. Vooral dan de mokerslag genaamd ‘Fell Off The Floor, Man’ en publiekslieveling ‘Roses’ zullen blijven hangen in ons geheugen.
Een geweldige plaat is het, ‘The Ideal Crash’ maar het is niet makkelijk om het live boeiend te houden. Voor de echte fans was dit huzarenstukje echter wel om hun duimen en vingers bij af te likken. De mannen van dEUS kennen gelukkig hun stiel en speelden op een hoog niveau. Een niveau dat je mag verwachten van een van de beste Belgische rockbands aller tijden.
