Bazart, de band is in enkele jaren tijd pijlsnel gegroeid. Sportpaleizen, Rock Werchter, Pukkelpop. Allen vielen ze in zwijm voor ’s lands meest besproken muzikale pop-dichters. Zaterdagavond keerde de band terug naar dé plek waar het allemaal begon, voor een driedaagse in Ancienne Belgique.
Een avond Bazart: voor de ene het perfecte Paasgeschenk, voor een ander een teken van oorlog en haat. Met twee platen onder de arm stonden Mathieu, Simon, Oliver, Daan en Robbe zaterdagavond in een uitverkochte Ancienne Belgique. Het begin van een uitverkochte driedaagse in de legendarische zaal.
Cold guy next door
Gegil weerklonk toen Mathieu, Oliver en Simon op het podium verschenen. Waar de twee andere bandleden Daan Schepers en Robbe Vekeman wel vaker in de schaduw van het trio teden, waren ze deze keer nergens te bespeuren. Voor de gelegenheid was het drietal op een verhoog gaan staan, als heersers over hun tijdelijke nederzetting.
Het viel ons op hoe warm en guy next door Mathieu Terryn normaliter is, hoe koel hij de Ancienne Belgique de eerste gangen van hun driedaagse parcours voorschotelde. Zenuwen veronderstellen we. ‘Ademnood’ en ‘Koortsdroom’ leken als ijsbrekers de weg naar fijn zaterdagavondvertier te openen. Op titeltrack ‘Echo’ viel het doek. Letterlijk dan. Het achtergronddoek valt en onthult de twee verloren zonen. En het zijn ook die echo’s die de band wakker schudde. Het publiek leek er gretig van te genieten.
Door de torenhoge verwachtingen kon Bazart de verwachtingen voor opvolger ‘2’ niet helemaal inlossen en dat was ook in de AB te merken. De band deed nochtans zijn best: zo waren we getuige van het prachtige duet met Eefje De Visser op ‘Onder Ons’. Terwijl ‘Niet Te Dichtbij / Côte a Côte’ helemaal niet werkte op de plaat, viel de dynamiek tussen Terryn en Baloji ons live op.
Wild. Onbezonnen. Bonkend.
Het waren toch vooral de golden oldies waarvoor het publiek naar de Brusselse concerttempel waren afgezakt. Zo werden hits zoals ‘Nacht’, ‘Lux’ en ‘Tunnels’ gretig meegezongen. Prachtige muziek kregen we trouwens voorgeschoteld op het rustigere ‘Het Doet Me Toch Iets’. Het bewijs dat de band – naast Terryn – met Simon en Oliver over twee kanjers van stemmen beschikt.
Geweldig was ook ‘Voodoo’, die in een bonkende The Subs remix op de zaal werd losgelaten. Wild, onbezonnen, maar toch gecontroleerd. Zo kunnen we de track live het beste omschrijven. Afsluiten deden Terryn & co met ‘Chaos’ en ‘Goud’. Met een flinke portie dans en door – Heer en Meester – Terryn opgedragen springpartijen kreeg de AB uitzicht op het finale sluitstuk.
Met een intieme versie van ‘Vijf Dagen’ zette Bazart zijn toegift in. Het leek er even op dat de band de AB naar huis zou sturen met een zacht en zoet nachtzoentje, maar dat zou niet typerend Bazart zijn. Echte afsluiter van dienst was publiekslieveling ‘Grip (Omarm Me). Opnieuw deed een voltallige AB de buurt rond de Anspachlaan daveren. Daar zijn volgens ons toch alweer enkele glazen bij de buren gesneuveld.
Bazart wist na een koel begin de AB helemaal te ontdooien. Een flinke portie, dans en zang maakten er voor menig AB-ganger een fijne zaterdagavond van. Toch kan ‘2’ live niet altijd overtuigen, iets wat het publiek ook leek te voelen. Het waren toch vooral de klassiekers die de band en het publiek deden leven. Al bij al een geslaagde avond.