Na derde langspeler ‘Thin Walls’ gingen de heren van Balthazar er een kleine twee jaar uit, tot ze in oktober vorig jaar opdoken met titeltrack ‘Fever’. Violiste Patricia Vanneste verliet, Tijs Delbeke vervoegde het Gents-Kortrijks collectief. Balthazar is terug, frisser, doch tegelijk warmer dan ooit.
Met het in 2012 uitgebrachte ‘Rats kende Balthazar zijn internationale doorbraak. De sublieme leefwereld van Maarten Devoldere en Jinte Deprez werd tot driemaal toe, achtereenvolgens bekroond met MIA’s voor ‘beste album’. “We werden te veel een goed geoliede machine, waardoor het niet meer spontaan aanvoelde”, legt Devoldere uit. Ze gingen er even tussenuit. En dat deden Deprez, Devoldere en Casier erg overtuigend, ieder respectievelijk met hun eigen muzikale liefdeskinderen: J. Bernardt, Warhaus en Zimmerman.
Balthazar’ish Fever
De langverwachte eerste levenstekens van de nieuwe langspeler van het vijfkoppig collectief kregen we eind oktober. Het is ook titeltrack ‘Fever’ die het fundament van het album vormt. Het gaf de heren een referentiepunt: “Het voelde nieuw voor ons, iets wat we nog niet eerder hadden gedaan“, zegt Devoldere. Opbouwend naar een eerste, gloeiend hoogtepunt, weet het nummer met zijn tal van geluiden de vierde langspeler vlot warm te draaien op koude winterdagen.
“I’m not the man for changes / What does it mean to you” wordt ons bezongen, maar daar lijken de heren zich weinig van aan te trekken. “All these changes / Want to change us, honey”, spoort zich als een roetsjende trein richting zonsondergang. Zulke groovy changes kunnen we wel smaken. Het lijkt wel of Balthazar er een migratie naar warme oorden op heeft zitten, wat heeft die ‘Wrong Faces’ toch een lekkere baslijn.
En ondanks al die veranderingen blijft het toch zo herkenbaar Balthazar. Met ‘Whatchu Doin” krijg je het vierde deel van het toch behoorlijk zwoele openingskwartet. En dat ‘Fever’ ook geschreven is vanuit heupen, geven ze in een persbericht gretig toe. We kunnen ons dat festivalpubliek in een broeiende tent zo voorstellen. Hips don’t lie.
“Deze (Fever) is zonder twijfel geschreven vanuit de heupen” – Maarten Devoldere
Na het sensuele ‘Phone Number’ volgt het uitstekende, tevens als single uitgebrachte ‘Entertainment’. De song weet – de pas uit ‘Phone Number’ – opgeborrelde lichaamssappen met een sterk verfrissende portie blazers, strijkers en gitaren weg te vagen. ‘I’m Never Gonna Let You Down Again’ gaf als single al een blik op die nieuwe weg die de heren ingeslagen zijn. De kopstemmen van Deprez en Devoldere, is iets wat we niet vaak eerder hoorden bij Balthazar. Een opgewekte, vrolijke track deze ‘I’m Never Gonna Let You Down Again’.
Nieuwe horizonten
Geruis en een drum machine. Bij de eerste seconde van ‘Grapefruit’ twijfel je of je nog steeds naar Balthazar’s ‘Fever’ aan het luisteren bent. Al snel hoor je een gerusstellende Deprez, die zich als een volleerd verleidingsdanser doorheen deze ‘Grapefruit’ groovet. Het opgewekte ‘Wrong Vibration’ lijkt dan weer de soundtrack voor een onbezorgde zomeravond. Een track die met zijn 2:46 ook zo voorbijvliegt.
De heren Deprez en Devoldere hijsen je een laatste keer naar een Oosters-geinspireerde achtbaan. Tussen strijkers en snaren wurmend, baant deze ‘Roller Coaster’ zich naar zijn einddoel. De muzikale temperatuur weet in afsluiter ‘You’re So Real’ weer subtropische vormen aan te nemen. De heerlijke baslijn weet je samen met de meest verleidende saxofoonsolo – wat zijn we er toch zo’n fan van – naar een oase te leiden. De warme gloed waarmee ‘Fever’ begon, heeft Balthazar helemaal in haar macht. Dat koorts toch zó fijn kon zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=pbFAvnr45AA
Met ‘Fever’ speurt Balthazar nieuwe muzikale horizonten af. Ze begeven zich nog altijd in hetzelfde Balthazar-universum. Ze begeven zich op eerder ontdekte paden, maar hebben een prachtige stel nieuwe muzikale zonsondergangen en vergezichten ontdekt.